Hlaðvarpsþátturinn, 90 mínútur hefur hafið göngu sína en um er að ræða þátt sem Hörður Snævar Jónsson, ritstjóri 433.is stýrir.

Rætt verður um fótbolta við áhugaverða gesti í vetur, farið verður um víðan völl.

Gestur þáttarins að þessu sinni er Margrét Lára Viðarsdóttir, hún hefur átt magnaðan feril, hún er ein allra besta, ef ekki besta knattspyrnukona sem Ísland hefur átt.

Margrét var barnastjarna, sem ólst upp í Vestmannaeyjum. Hún var einn besti leikmaður í heimi en meiðsli gerðu henni erfitt fyrir. Tölfræði hennar með kvennalandsliðinu er svo ótrúleg.

Margrét ræddi tíma sinn hjá Linköpings í Svíþjóð en hún lék með félaginu árið 2009 eftir dvöl hjá Val.

Meiðsli og annað höfðu áhrif á tíma Margrétar þar og var hún farin til Kristianstads stuttu seinna.

Hún vildi þó sjálf vera áfram hjá Linköpings en var í raun bolað burt frá félaginu af stjórnarformanninum.

,,Þetta var geggjaður staður og mér leið ógeðslega vel þarna en ég náði ekki alveg að blómstra útaf meiðslum,“ sagði Margrét.

,,Svo var bara leiðindaratvik að formaður félagsins bolaði mér eiginlega út, það var ömurlega óheiðarlegt og leiðinlegt.“

,,Mér leið vel og vildi vera þarna. Ég vildi ná mér af meiðslunum og vissi hvað ég myndi gefa liðinu ef ég myndi ná því.“

,,Hann sá fyrir sér einhvern leikmann sem var að koma en ég stóð ekki alveg undir því og þeir höfðu ekki þolinmæði gagnvart meiðslunum.“

,,Hann fer eitthvað að hóta því að láta mig æfa með varaliðinu sem var bara bullshit því ég var lykilleikmaður þarna.“

,,Ég er ung ennþá og aftur er ég í fótbolta því mér finnst þetta gaman. Í dag hefði ég bara sagt þeim að senda mig í varaliðið og sjáum hvað gerist.“

,,Maður hafði kannski ekki alveg kjarkinn í það þarna.“

Þjálfari Margrétar neitaði svo einnig að styðja við bakið á henni og gerði lítið í þessari frekju stjórnarinnar.

,,Það sem ég var sárust yfir er að þjálfarinn sem þekkti mig og vissi hvaða manneskju ég hefði að geyma, hann bakkaði mig ekki upp.“

,,Ég fór á fund með honum og sagði við hann: ‘getur þú ekki talað við formanninn og bakkað mig upp?’ – einhvern veginn var hann í hlekkjum greinilega.“