Það var notaleg tilfinning að fá í hendurnar nýja barnabók eftir rithöfund sem foreldrar mínir lásu fyrir mig, og nokkrum árum síðar ég sjálf, í barnæsku. Allir af þúsaldarkynslóðinni svokölluðu eiga minningar sem tengjast verkum Sigrúnar Eldjárn sem hefur í gegnum árin glætt ótal persónur lífi og skapað söguheima sem auðvelt er að gleyma sér í.

Að þessu sinni smíðar Sigrún söguþráðinn í kringum ofurstelpuna Sigurfljóð sem öðlast ofurkrafta samhliða því sem hún missir fyrstu tönnina. Líkt og bókartitillinn Sigurfljóð hjálpar öllum gefur til kynna þá er söguhetjan einstaklega hjartahlýr og fordómalaus prakkari sem er óhræddur við að taka málin í eigin hendur.

Í sögunni fær Sigurfljóð til að mynda krakkana í hverfinu, sem Bogi vinur hennar er smeykur við, á sitt band og kennir þeim að það margborgar sig að stríða ekki og að bera virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum. Líkt og áður myndskreytti Sigrún bókina sjálf og tókst þar afar vel upp. Myndirnar eru stílhreinar og litríkur karakter Sigurfljóðar nýtur sín vel á
fallegum pappírnum.

Boðskapur sögunnar er klassískur og söguþráðurinn litast svolítið af því en að sama skapi matreiðir Sigrún frásögnina á glettilegan og einlægan hátt sem nær vel til lesendahópsins.