Sylvía segist hafa verið óskaplega venjuleg stelpa frá Seltjarnarnesi. Aðeins fjögurra ára gömul byrjaði hún að læra á píanó. Þá vissi hún að hún elskaði tónlist og að tónlist yrði alltaf hluti af hennar lífi. Seinna gekk hún í Mýrarhúsaskóla og Valhúsaskóla. Draumurinn var alltaf að komast í Verslunarskólann og nemendasýningarnar.
„Ég var greind lesblind í níunda bekk og ég þurfti að leggjast í mjög mikla vinnu til að komast inn í Versló. Það var því mjög stór sigur fyrir mig þegar ég fékk inngöngu. Ég tók samt aldrei þátt í nemó,“ segir Sylvía og hlær. „Stundum í lífinu þarf maður að fórna einu fyrir annað. Út af lesblindunni þurfti ég að leggja mig alla fram við námið. Líf mitt var bókstaflega lærdómur. Ég var lengur en aðrir með flest verkefni sem gerði það að verkum að lærdómurinn tók mest allan minn tíma. Ég hugsaði alltaf: ef ég legg mig hundrað prósent fram í því sem mér finnst ekki skemmtilegt, þá mun ég leggja þúsund prósent á mig í því sem mér finnst skemmtilegt.“
Áhuginn á dansi kviknaði á sama tíma og tónlistaráhuginn. Tíu ára gömul var hún innrituð í Dansskóla Birnu Björnsdóttur og seinna hjá Dansstudio World Class hjá Stellu Rosenkranz.
„Ég á Stellu mikið að þakka. Hún hefur verið mér ákaflega góð og alltaf verið tilbúin að aðstoða mig.“
Sylvía hefur ekki verið lengi í bransanum en hefur unnið með þekktum og færum framleiðendum.
„Ég er ótrúlega heppin með fólkið í kringum mig og þá sem ég hef unnið með. Fyrsta lagið sem ég gerði var Gone eftir Lárus Örn Arnarsson en Ásgeir Orri gerði textann með mér. Síðan kynntist ég Printz Board sem er framleiðandi í Los Angeles sem hefur unnið með öllum þeim bestu í bransanum, þar að meðal Michael Jackson og var sjálfur í hljómsveitinni Black Eyed Peas. Vinur minn kynntist honum og þannig náði ég teningu við Printz. Við Printz Board pössuðum mjög vel saman, og erum enn þá í góðu sambandi.
Sylvía hefur gefið út fimm smáskífur, sú nýjasta er Bedroom Vibes. Sylvía segir að Gone hafi komið öllu af stað og hún gerði myndband við það. Gone hefur nú fengið um 600 þúsund spilanir á Spotify.
„Ég eyddi öllum fermingarpeningnum mínum í myndbandið. Ég vann með eðalfólki að því myndbandi og það kom skemmtilega út. Eftir það gaf ég út lagið Wolf Call og ég vann það lag úti í London með mjög góðum framleiðendum, Steven Manovski og Sam Grey. Síðan gaf ég út lagið Ægisíðu með teyminu mínu, Jóni Bjarna og Ásgeiri Orra. Þeir eru algjörir snillingar og Bedroom Vibes var unnið með þeim líka.“
Hver er hugmyndin á bak við Bedroom Vibes?
„Flest lög sem stelpur syngja eru um ást eða ástarsorg en flest lög sem strákar syngja eru tengd kynlífi. Það pirraði mig hvernig samfélagið sendir okkur stelpum skilaboð um að við ættum ekki að gera lög um kynlíf. Það kemur meðal annars fram í orðunum drusla, lauslát og fleiri orðum. Það er svo skrýtið, því við erum öll mannleg og erum með sömu þarfir. Hvers vegna eru misjöfn orð og viðhorf milli kynja í þessu samhengi?
Mig langaði að snúa þessu alveg við. Ef það er í lagi að strákar syngi um kynlíf eins og ekkert sé, af hverju get ég það þá ekki líka? Stelpur þurfa ekki að skammast sín eða finna þörfina fyrir að fela kynferðislegar langanir til þess að koma í veg fyrir að fá druslustimpil. Við vorum ekki sett á þessa jörð til að dæma annað fólk.“
Sylvía er að vinna að mörgum öðrum verkefnum, til dæmis að framleiða heimildamynd um lesblindu í samstarfi við Saga Film.
„Það verkefni er búið að taka langan tíma og kemur vonandi út á næsta ári. Það ferli er búið að vera mjög lærdómsríkt fyrir mig. Ég fékk þessa hugmynd átján ára og fékk Saga Film með mér í verkefnið. Ég henti mér bara í þetta verkefni án þess að kunna nokkuð, en í dag fer ég frá því með mikla reynslu. Ég bæði tók þátt í fjármögnun, handriti, leikstjórn og klippivinnu. Þessi mynd skiptir mig miklu máli og get ég ekki beðið með að sýna fólki hana.“
Sylvía hefur einnig verið að skrifa barnabók um hundinn sinn Oreo. Hún segir það mjög metnaðarfullt verkefni og er byrjuð að kynna bókina í Bandaríkjunum.
„Draumurinn er líka að halda fyrirlestra um lesblindu í skólum til að fylgja myndinni eftir,“ segir Sylvía. Þá er hún einnig byrjuð að vinna að nýrri tónlist. Lagið er tilbúið og verður tekið upp í Lundúnum.
Hvað finnst þér hafa mótað þig mest?
„Þegar ég áttaði mig á að álit annarra skiptir mig ekki máli. Eina álitið sem skiptir máli er hvernig ég lít á mig sjálfa. Sumt samferðafólk í lífi mínu hefur brugðist mér og reynt að hafa áhrif á sjálfsmynd mína. Um leið og þú leyfir einhverjum að ákveða hvernig þú sérð þig, þá ert þú ekki við stýrið í þínu lífi. Við berum ábyrgð á okkur sjálfum og við eigum rétt til að taka okkar eigin ákvarðanir sem eru bestar fyrir okkur sjálf. Ef þú veist hver þú ert og fyrir hvað þú stendur þá er erfiðara að brjóta þig niður. Enginn á að ákveða hvernig þú sérð þig.“
Hvað er það sem er erfiðast við að vera í tónlist?
„Ef maður brennur fyrir eitthvað þá verður það aldrei leiðinlega erfitt. En þessi bransi er eins og að ganga á fjall. Þú verður bara að halda áfram, fylgja hjarta þínu og hafa gaman af þessu. Þú ert að minnsta kosti að eyða tímanum í að gera það sem þú elskar og tíminn er það dýrmætasta sem við eigum. Plötufyrirtæki stóð undir ferð minni til Lundúna í „writing session“ og ég komst að því þar hvað ég passa ekki inn í þennan týpíska bransa. Ég drekk ekki, reyki ekki, reyki ekki gras og fer aldrei að djamma eða á klúbba. Allir þarna úti voru að þessu, en þau virtu mínar ákvarðanir og voru ekki að þessu í kringum mig. Þetta er bara mín ákvörðun og ég hef engan áhuga á að breyta mér til að falla inn í hópinn.“
