Tívolíið í Hveragerði var í fjölmörg sumur vinsæll áfangastaður barnafjölskyldna sem skemmtu sér þar í hinum ýmsu tækjum. Það hóf göngu sína árið 1986 og var þá undir stjórn Sigurðar Kárasonar. Ári síðar tók hæstaréttarlögmaðurinn Ólafur H. Ragnarson við og sá um reksturinn næstu sjö árin. Tívolíinu var síðan lokað vorið 1994 en víst er að ófáir Íslendingar eiga góðar minningar tengdar skemmtigarðinum.
„Okkur langaði að útbúa skemmtilegan stað þar sem fjölskyldur gætu komið og átt ánægjulegar stundir saman,“ sagði Ólafur í samtali við Pressuna á sínum tíma og tók fram að Kolkrabbinn hafi verið vinsælasta tækið af þeim mörgu sem þar var að finna. Ásamt fleiri tækjum var boðið upp á klessubíla, draugahús, bátatjörn og skotbakka þar sem gestir gátu freistast til þess að keppa um ýmiss konar vinninga.
Að sögn Ólafs ráku margir upp stór augu þegar heyrðist af áætlunum hans um að koma á rekstri tívolís á þessum tíma en hann bætti við að ævintýraþrá og löngun í að prófa nýja hluti hafi leitt hann á þá braut. Tívolíið var samanlagt um 6.000 fermetrar að flatarmáli, með yfir 20 metra lofthæð og rúmaði hátt í þrjú þúsund manns. Barnafjölskyldur af höfuðborgarsvæðinu og Suðurlandsundirlendinu voru helstu viðskiptavinirnir.
Tívolíið naut gríðarlegra vinsælda á fyrstu árunum en með tímanum varð ævintýri Ólafs og starfsfólksins þyrnum stráð. Skemmtigarðurinn átti við rekstrarörðugleika að stríða á tíunda áratugnum og koma bresks farandtívolís til landsins bætti ekki úr skák og hafði slæm áhrif á aðsókn.
Ólafur hugsar þó til þessa tíma með mikilli hlýju og þá sé sérstaklega ánægjulegt þegar fólk gefi sig á tal við hann á förnum vegi og segi frá ánægjulegum minningum úr Tívolíinu. Þá minnist hann einnig hinna ýmsu skemmtikrafta sem létu ljós sitt skína á uppákomum í Tívolíinu, svo sem kínverskra akróbata sem léku loftfimleika fyrir gesti og gangandi og Látúnsbarkann sem vakti mikla lukku. Hinum megin við götuna var svo Eden þar sem hægt var að heilsa upp á apan Bóbó og fá sér ís.