Fjölmiðlamaðurinn Egill Helgason er hryggur í dag. Hryggur því á morgun verða vinir hans, Tomasso og Analis, send aftur til Venesúela. Þau komu til Íslands fyrir tveimur árum og dreymdi um að fá hér atvinnuleyfi. En allt kom fyrir ekki og nu þurfa þau að fara aftur til síns heimalands þar sem allt er í „rjúkandi rúst“.

Egill skrifar um þessa vini sína á Facebook þar sem hann lýsir því hvernig þau hafi alltaf verið boðin og búin til að hjálpa öðrum án þess að vilja nokkuð í staðinn. Um sé að ræða hæfileikaríkt og góðhjartað fólk sem verður saknað.

„Ég er hryggur. Á morgun verða vinir okkar Tomasso og Analis send úr landi. Þau komu hingað fyrir næstum tveimur árum, hafa beðið eftir svari um landvist síðan þá. Þau hafa þráð að fá atvinnuleyfi – en þeim eru í raun allar bjargir bannaðar. Og á morgun þurfa þau að fara aftur í sitt hræðilega heimaland, Venesúela, þar sem allt er í rjúkandi rúst – glæpahópar, her og lögregla vaða uppi með ofbeldi og kúgun en stjórnarherrar hafa engan áhuga á öðru en að skara eld að eigin köku. Mér hrýs hugur við tilhugsuninni um hvað svona góðu og mildu fólki reiðir af á slíkum stað.

Tomasso og Analis eru eitthvert besta fólk sem ég hef kynnst á ævinni. Þau eru hjálpsöm, óeigingjörn, harðdugleg – þau hafa hjálpað okkur við ýmsa hluti, sérstaklega þegar við stóðum í flutningum – og aldrei vildu þau fá neitt í staðinn. Voru alltaf að passa upp á okkar hag. Þau hafa eiginlega orðið fjölskylda okkar, hafa búið í íbúðinni okkar þegar við förum burt – og alltaf komum við að henni fallegri og betri en áður. Við vorum í vandræðum með ljós í stofunni – við brugðum okkur af bæ og þegar við komum aftur voru þau búin að hanna sérlega glæsileg stofuljós. Vildu koma okkur á óvart. Tomasso er hugbúnaðarfræðingur en getur líka gert við bíla og alla mögulega hluti. Analis gefur honum lítið eftir í fjölhæfninni, en hún er líka meistarakokkur.

Það er sárt og óréttlátt að við séum að hrekja burt svona gott fólk. Ég skrifa þetta á grískri eyju. Ég er lukkunnar pamfíll, get ferðast um allan heim á mínu íslenska vegabréfi. Ég hef ekki unnið neitt sérstakt til þess. Þetta er bara tilviljun. Tomasso og Analis eru ekki eins gæfusöm. Við fjölskyldan vonum þó að þau eigi afturkvæmt til Íslands með einhverjum hætti. Viljum leggja mikið á okkur til að það sé hægt. Bæði hafa fest ást á Íslandi, ferðast um landið – og þola kuldann vel. Nei, þetta er þyngra en tárum tekur. En við vonum að þetta bjargist hjá þeim – og þau komi aftur. Við eigum eftir að sakna góðmennsku þeirra og glaðværðar.“