Á fundi dómsýslunnar og Dómarafélagi Íslands var einangrunarvist tekin til umræðu, sem er mun hærra hlutfall en í Danmörku. Í ljós kom að á síðasta ári voru 70% prósent gæsluvarðhaldsfangar látnir sæta einangrun. Eiríkur Tómasson, prófessor og sérfræðingur í réttarfari, setur spurningarmerki við þá tilhneigingu lögreglu, ákæruvalds og dómstóla að fara fram á eða úrskurða um einangrun. Þetta kemur fram á vef Dómstólasýslunnar.

„Í lögum segir að ekki megi úrskurða gæsluvarðhaldsfanga í einangrun nema að hún sé nauðsynleg fyrir rannsóknarhagsmuni. Hér gildir meðalhófsreglan – að ekki eigi að grípa til þessa úrræðis ef hægt er að ná fram sama markmiði með öðrum leiðum og einangrun á að standa eins stutt yfir og hægt er.“

Sólveig Fríða Kærnested, sviðsstjóri meðferðarsviðs Fangelsismálastofnunar segir að erfitt sé að meta þau áhrif sem einangrunarvist hefur á fanga, en þær rannsóknir sem hafi verið gerðar bendi til þess að afleiðingarnar geti verið miklar, hvort sem þær væru líkamlegar, andlegar, tilfinningalegar eða hugrænar.

Einangrunarvist er einnig talin hafa áhrif á undirliggjandi geðraskanir, en einstaklingar virðast misviðkvæmir fyrir henni, sumir virðist ekki bera sýnilegan skaða á meðan aðrir eigi erfitt með að afbera vistina.

Eftirlit er haft með heilsu einangrunarfanga. Sálfræðingar fangelsismálastofnunnar fara einu sinni í viku í fangelsið á Hólmsheiði, þar sem fangar í einangrun eru vistaðir og kanna hvort þeir sofi,  nýti sér útivist og fleira. Þá eiga fangarnir rétt á að hitta sálfræðing sem og leita sér annars konar heilbrigðisþjónustu.

Fundarmenn voru sammála um að það væri æskilegt að draga úr notkun einangrunarvistar. Eins mikið og kostur gefist á.