Í hugum flestra er snípurinn lítill, lostafullur hnappur sem kúrir einhvers staðar ofarlega í píkunni inni á milli barmanna. Það sem færri vita er að í raun er hnappurinn bara toppurinn á ísjakanum – brot af mun stærri og flóknari vef sem leynist undir yfirborðinu.

Tippi og snípur með sama uppruna
Fósturfræðilegur uppruni vefjanna sem mynda snípinn er sá sami og vefjanna sem mynda lim karlmanna. Myndun hormóna á fósturskeiði ræður því hvort vefirnir mynda að lokum lim eða sníp og píku. Í báðum tilfellum er því um að ræða stinningarvefi, sem fyllast blóði og stækka við kynferðislega örvun. Gott blóðflæði í grindarholi og heilbrigði æða er því ekki síður mikilvægt fyrir kynnautn kvenna.

Kynnautnir og viðhald mannkyns
Hin raunverulega uppbygging snípsins hefur ekki verið vinsælt rannsóknarefni líffærafræðinga og annars vísindafólks fyrr en á allra síðustu árum – en þó eru til eldgamlar líffærafræðiteikningar sem sýna afstöðu vefjanna. Líklega er skýringin á þessu sú að stinning kvenna, og reyndar fullnæging kvenna, hefur nákvæmlega ekkert með æxlun og viðhald mannkyns að gera. Undir venjulegum kringumstæðum er sáðlát karlmanns í kjölfar stinningar og fullnægingar nauðsynlegt, til þess að sæði komist út úr líkama karlmannsins og sem leið liggur upp í gegnum leggöng, inn um legháls, upp í eggjaleiðara þar sem eggið biður átekta og fangar eina sáðfrumu ef vel liggur á því. Þannig er kynnautn karlmannsins beintengd viðhaldi mannkyns, en kynnautn konunnar alls ekki.

Þekking bætir
Sem betur fer hefur áhugi þó aukist bæði á líffærafræði kvenlegra kynfæra og á kynsvörun og kynnautn kvenna. Kynlífspressan vonar svo sannarlega að þeir sem sjá um kynfræðslu í íslenskum skólum séu meðvitaðir um þessa nýju þekkingu og að henni sé markvisst komið á framfæri. Þekking er ein forsenda þess að lifa afslöppuðu og nautnaríku kynlífi – vanþekking elur á skömm.