Nú er búið að þrengja hringinn í lekamálinu þannig að rætt er um „stafsmann B“ – semsagt einhvern starfsmann innanríkisráðuneytisins sem sendi minnisblaðið um Tony Olmos til fjölmiðla – með viðbótum sem voru ekki á hinu upprunalega minnisblaði.

Þetta er fjarskalega vond staða fyrir ráðherrann og ráðuneytið. Nú liggja allir starfsmenn ráðuneytisins undir grun – en ráðherrann hefur flækt sig í net sem erfitt er að losna úr.

Þetta hefði horft öðruvísi við ef tekið hefði verið strax á málinu og sá sem framdi þennan gjörning hefði stigið strax fram og sagt starfi sínu lausu. Þá var tækifærið til að lágmarka skaðann, en nú er það löngu liðið.

En eins og málið hefur þróast er ráðherrann að berjast fyrir pólitísku lífi sínu, en mögulegt hlýtur að teljast að „starfsmaður B“ eigi beinlínis yfir höfði sér fangelsisdóm – ef hann finnst. Það er mjög skaðlegt fyrir ráðherrann að hafa hann áfram í liði sínu.

Þetta er mál sem ekki er einungis til umfjöllunar í fjölmiðlum og á Alþingi, heldur er líka fylgst með því af mikilli athygli innan stjórnkerfisins sjálfs.

Annars er þetta einkennilegt þrátefli. Í tilkynningu lögreglunnar í Reykjavík segir, samkvæmt vef Rúv:

Rannsókn hefur leitt í ljós að einn starfsmaður vistaði minnisblaðið á fartölvu sinni. Sá hinn sami átti líka fjögur símtöl við starfsmann 365 miðla áður en Fréttablaðið birti frétt um málið og eitt við starfsmann Morgunblaðsins áður en frétt birtist á mbl.is . Að auki kemur fram að svo virðist sem starfsmaðurinn hafi breytt minnisblaðinu um svipað leyti og tvö símtalanna við starfsmann 365 áttu sér stað. Starfsmaðurinn neitar því að hafa breytt skjalinu.

En innanríkisráðuneytið mótmælir ályktunum lögreglunnar, aftur samkvæmt Rúv:

Það sé hluti af daglegum störfum ráðuneytisins að tala við fjölmiðla og ýmsir starfsmenn eigi mörg slík samtöl á hverjum degi. Þá segir að samtölin sem vakin sé athygli á í greinargerðinni tengist ekki rannsókninni.