The Economist segir að eina leiðin sem sé fær í tilfelli Grikklands sé að afskrifa eitthvað af skuldum ríkisins. Það þurfi í raun að helminga þær niður í 80 prósent af þjóðarframleiðslu. Ástandið yrði samt erfitt í Grikklandi, en það yrði þó viðráðanlegt. Eins og staðan er nú í landinu er þar fjárlagahalli áður en farið er að borga af skuldum. Það er semsagt ekkert afgangs til þess. The Economist telur að bankar í Evrópu muni þola þessar afskriftir séu þær gerðar á skipulegan hátt.

Um það þarf ekki að efast að ástandið í Grikklandi er að miklu leyti sjálfskaparvíti. Grikkir misstu fjárhag ríkisins algjörlega úr böndunum. En það verður samt að leysa vandamál þeirra. Aðrir kostir en skuldaafskriftir eru mjög slæmir. Jú, það er hægt að dæla lánum inn í landið til að halda því á floti. Þetta veldur reiði og óstöðugleika, sérstaklega í Þýskalandi þar sem skattgreiðendum óar við að hella fé í slíka hít.

Sá kostur að Grikkland verði einfaldlega gjaldþrota, dragi sig út úr evrunni og fari aftur að nota sinn eigin gjaldmiðil er lika slæmur. Þessi gjaldmiðill, hin nýja drakma, myndir hrynja á fyrsta degi. Enginn getur spáð hvað mikið. Bankar myndu fara unnvörpum á hausinn. Skuldabyrðin yrði ennþá verri. Verðbólga myndi stóraukast meðan ríkið þyrfti að prenta peninga til að fjármagna sig. Þetta myndi heldur ekki hjálpa mikið: Grikkir flytja svo lítið út að gagnsemi veiks gjaldmiðils er takmörkuð.

Economist segir að leiðtogar Evrópu verði að takast á við þennan vanda meðan þeir hafa enn tækifæri til.