Fréttatíminn birtir frásögn af kynferðislegu ofbeldi innan kaþólsku kirkjunnar í Landakoti. Í fréttinni segir um mennina sem eru að leysa frá skjóðunni varðandi þessi mál:
„Þeir vilja vekja athygli á því ofbeldi sem þeir voru beittir í von um að starfshættir kirkjunnar verði skoðaðir og koma megi í veg fyrir að sagan endurtaki sig. Mennirnir eru báðir á fimmtugsaldri og ljóst þykir að brotin gegn þeim séu fyrnd. Það er stutt síðan þeir komust að sögum hvors annars en þær eru mjög ólíkar og gerendur ekki þeir sömu. Í tilviki annars mannsins var um prest og fjölskylduvin að ræða en í tilviki hins voru starfsmenn Landakotsskóla að verki. Allir gerendur eru látnir. Mennirnir eiga það sameiginlegt að koma báðir frá kaþólsku heimili.
Annar maðurinn var aðeins ungur drengur þegar hann var beittur grófu kynferðislegu ofbeldi af hálfu séra A. George, sem var skólastjóri Landakotsskóla, og Margréti Müller, þýskri kennslukonu við skólann. Séra George var hollenskur prestur sem gegndi mörgum af valdamestu störfum kaþólsku kirkjunnar á Íslandi. Hann var staðgengill kaþólska biskupsins, féhirðir kaþólskunkirkjunnar, postullegur umsjónarmaður biskupsdæmisins og fjármálastjóri þess. Hann hafði í áraraðir umsjón með sumarbúðum fyrir kaþólsk börn í Riftúni í Ölfusi. Áður en hann lést fyrir nokkrum árum var George sæmdur riddarakrossi á Bessastöðum fyrir vel unnin störf. Margrét Müller var kennari við Landakotsskóla og bjó í turninum á skólanum fram til síðasta dags.
„Ég bjó utan við Reykjavík en foreldrar mínir sendu mig í Landakotsskóla enda þótti það besti skólinn. Ég byrjaði í sex ára bekk og við fórum samferða tveir strákar úr mínu hverfi. Afi hans fylgdi okkur í strætó alla leið, beið eftir okkur frammi á gangi á meðan við vorum í skólanum, og svo fylgdi hann okkur aftur heim. Þetta var ekkert mál. Karlinn var þarna með okkur og hefur örugglega tryggt það að ég var látinn í friði fyrsta skólaárið.“
Ég er alinn upp í Vesturbænum, en gekk ekki í Landakot. En það verður að segjast eins og er – það gengu alltaf ljótar sögur af þessu fólki, ekki um kynferðislegt ofbeldi nei, heldur um einelti og vonda meðferð á börnum. Og maður er einhvern veginn ekkert hissa yfir þessu.