Þegar Björgólfur Guðmundsson tók til við að byggja húsið sem nú heitir Harpa var hann vinsælasti maður á Íslandi. Og það var gerð könnun í blaði og þar kom í ljós að flestir sem voru spurðir vildu helst líkjast syni hans, Björgólfi Thor. Það er óþarfi að gleyma þessu nú þegar hann sniglast inn í Hörpu og er í raun persona non grata. Maður sér myndir af honum koma í húsið og enginn talar við hann nema Árni Johnsen.

Hefði ekki átt að bjóða honum? Ja, það hefði verið svolítið eins og að slá striki yfir sögu hússins – sem er eins og hún er.

Frásögn í frétt Ríkisútvarpsins í kvöld er athyglisverð, hún lýsir andanum sem ríkti á tímanum þegar lagt var á ráðin um byggingu hússins. Og það skal ítrekað að þessi framganga þótti bara býsna smart:

„Reikningurinn við húsið hækkaði því úr 12 og hálfum milljarði í um sautján milljarða króna. Og ýmislegt athyglisvert kemur í ljós þegar upphaflegu teikningarnar eru skoðaðar. Á austurhlið hússins stóð upphaflega til að innrétta sérstakar fríðindastofur, eða VIP-herbergi, sem hópar eða fyrirtæki gætu leigt undir fundi og veislur. Á efstu hæðinni stóð hins vegar til að innrétta tæpa 140 fm sem svokallaða Hollvinastofu, eða Founder’s Lounge. Hún hefði orðið einkasvíta Björgólfs Guðmundssonar og annarra fjárfesta. Stefán Hermannsson segir að þetta herbergi verði nú bara fundarsalur til útleigu eins og allir aðrir salir í húsinu.“

En svo maður tuði ekki bara þá er Hamrahlíðarkórinn nú að syngja á opnunarhátíðinni í Hörpu. Andlitin breytast, ný ungmenni bætast við, önnur fara, en það er alltaf sami tónninn – sama listin. Frábært!