Nú er kvótafrumvarp ríkisstjórnarinnar loks búið að lita dagsins ljós eftir langt þref.
Það er fremur varfærið, þetta er augljóslega málamiðlun. Útgerðarmenn halda kvótanum í 15 ár plús 7, það er sett á veiðigjald upp á 5 milljarða. Stór hluti þess á að renna til verkefna á landsbyggðinni. Það er líklega til að sporna gegn þeim málflutningi að veiðigjald sé einhver sérstakur landsbyggðarskattur.
Líklega eru fáir sérstaklega sáttir. En það er heldur ekki von til að menn fái ítrustu kröfum sínum framgengt. Spurningin er hvort þetta sé eitthvað sem deiluaðilar geta sæst á. Umræðurnar verða sjálfsagt langar og strangar – en reyndar er nokkuð mikil umræðuþreyta í samfélaginu núna.
Ég sé á vefnum að formaður Frjálslynda flokksins, Sigurjón Þórðarson, er þegar farinn að velta upp þeim möguleika að Ólafur Ragnar Grímsson grípi inn í og málið fari í þjóðaratkvæðagreiðslu. Það gæti vel farið svo. En þá þurfa að vera skýrir kostir í boði – þjóðaratvæðagreiðsla sem forseti efndi til gæti bara verið um lög sem Alþingi hefur samþykkt.
