Eftir Icesave kosninguna á morgun munu líklega hefjast ákafar umræður um þjóðaratkvæðagreiðslur. Þetta er eitt málið sem Stjórnlagaráð þarf að fást við.

Þjóðaratkvæðagreiðslan í dag er að rífa þjóðina í sundur. Það er of snemmt að greina þessa reynslu – en hún er örugglega lærdómsrík.

Svisslendingar hafa langa reynslu af þjóðaratkvæðagreiðslum í stórum og smáum málum. Þar eru gögn um þau mál sem þarf að greiða atkvæði um send kjósendum í pósti nokkrum sinnum á ári. Svo mæta þeir sem hafa áhuga og þá er stundum kosið um mörg mál í einu  – þátttakan er ekki alltaf sérlega góð. Þetta virkar eins og frekar fáguð aðferð, þótt ekki sé hún gallalaus.

Umræðan um Icesavekosninguna hefur magnast nú í vikunni og er orðin hávær, frek og fyrirferðarmikill. Í raun virðast margir vera ruglaðri í ríminu en áður en umræðan hófst. Þetta er alveg látlaus síbylja þar sem menn geta ekki einu sinni verið sammála um eiföldustu staðreyndir. Það er líka augljóst að sumir eru að nota atkvæðagreiðsluna í einhverjum tilgangi sem kemur Icesave sáralítið við – til að fella ríkisstjórnina eða spilla fyrir ESB umsókninni. Innlegg Samtaka atvinnulífsins í umræðuna var ósmekklegt.

Það er svo til lítils sóma að Vigdís Finnbogadóttir skuli hafa orðið fyrir rætnum árásum eftir að hún lýsti afstöðu sinni í gær. Þetta ber vott um vanstillingu sem boðar satt að segja ekki gott.