Það sem Elísabet Taylor hafði fyrst og fremst voru augun. Þau voru flauelsblá.
Hún var ótrúlega fögur sem ung stúlka og kona.
Þegar ég var strákur voru hún og Richard Burton alltaf í slúðurdálkunum, Spegli Tímans og Fólki í fréttunum í Vísi. Mogginn var svo vandur að virðingu sinni þá að hann birti ekki slúður, hvað þá Þjóðviljinn.
Það snerist mestallt um hjónaskilnaði, rándýra skartgripi, minkapelsa, drykkju og heimsóknir til Titos marskáls í Júgóslavíu. Ég var bara strákur þegar ég kunni nöfnin á öllum eiginmönnum Elísabetar.
Þau Richard Burton kynntust við töku hinnar ógurlegu stórmyndar Kleópötru. Það var í Egyptalandi. Sagan segir að Burton hafi komið að henni í sólbaði og draflað:
„Djöfull ertu loðin.“
Hann var feikimikill leikari, en sífullur og laus við séntilmennsku. Og hún féll fyrir honum.
Hér er stórkoslegt atriði úr myndinni. Kleópatra heldur innreið sína í Róm, Rex Harrison í hlutverki Júlíusar Cesars bíður hennar, en Antóníus – Richard Burton – fylgist með.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=A88thSR8qZ0]
