Ingimar Karl Helgason skrifar á vefinn  Smuguna um afskriftir á skuldum sægreifa og málflutning um kvótakerfið úr ranni Landsbankans. Í greininni segir meðal annars:

„Hversu mikið hefur þegar verið afskrifað hjá þessum blessuðum útgerðum? Man einhver eftir Magnúsi Kristinssyni? 30 milljarðar þar. Man einhver eftir Jakobi Valgeir? Líklega ekki minna en 20 milljarðar. Seinast en ekki síst má nefna Guðmund í Brimi? 20 milljarðar.

Hér erum við að tala um 70 milljarða króna sem þegar er búið að afskrifa hjá aðeins þremur útgerðarmönnum. Og þetta er næstum þrisvar sinnum það sem Landsbankinn fullyrðir nú að muni rýra lífskjör í landinu, verði reynt að auka réttlæti og jöfnuð með breytingum á kvótakerfinu. Eigum við að taka mark á svona málflutningi?

Það neitar því enginn að dregið hefur úr lífskjörum landsmanna eftir hrun. Enda voru þau að stórum hluta tekin að láni og getur fólk þakkað þetta bönkunum sem féllu og þeim sem bak við þá stóðu, líka á stjórnmálasviðinu. Hugmyndum um að breyta kvótakerfinu verður ekki kennt um það.

Afskrift Landsbankans á skuldum Guðmundar í Brimi, sem svo bent sé á, hefur haldið öllu sínu, er meiri en sem nemur heildarniðurfellingu stökkbreyttra íbúðalánaskulda venjulegra heimila.“