Sátum undir berum himni í gærkvöldi, á heitu kvöldi, og hlustuðum á Paul Simon klára tónleika eftir annað uppklapp með Diamonds on the Soles of her Shoes, Still Crazy after all these Years og The Boxer.

Það var snilld. Þetta er einn af þeim tónlistarmönnum sem eru mörg bindi – hann getur raðað saman mörgum tónleikaprógrömmum með lögum eftir sig. Og tíu manna hljómsveitin sem hann hafði með sér var frábær. Samanstóð af músíköntum sem gátu fært sig áreynslulaust milli hljóðfæra – og líka tveimur Suður-Afríkumönnum sem hafa leikið með honum síðan á Graceland.

Þegar ég var í Seattle um páskana reyndi ég að komast á tónleika með honum, gekk fram hjá tónleikahúsinu og heyrði óminn af því þegar hann lék Mother and Child Reunion.

Og af því landar eru alls staðar hittum við Íslendinga á tónleikunum, þau Lóu og Árna úr hljómsveitinni FM Belfast. Þau voru að spila á tónleikum hér.

Lóa myndskreytir greinar sem ég skrifa í Grapevine og Árni er sérlega klár tónlistarmaður.

Við tókum tvo íslenska diska með í ferðalagið til að spila fyrir útlenda vini okkar, Gus Gus og FM Belfast.

Mér finnst þeir báðir góðir – en konan mín fílar þann síðarnefnda betur.