Það var fámennt í bænum í gærkvöldi. Ég er reyndar oft í burtu á sautjánda júní, en mig minnir að það hafi verið miklu fleira fólk í eina tíð. Menningarnóttin er kannski tekin yfir sem aðal þjóðhátíðin. Þá er fleira fólk, og að mér hefur sýnst meira fyllerí.
Á Arnarhóli voru tónleikar, það var skrúfað í botn. Kannski er ég orðinn gamall, en mér fannst hávaðinn of mikill. Lokaatriðið var þó gott – það var hljómsveit sem nefnist Valdimar, sem ég hafði aldrei heyrt nefnda (aldurinn!) en er barasta alveg frábær.
Um daginn var miklu fleira fólk í bænum. Það vantar samt dálítið upp á hátíðarstemminguna. Það kemur hérumbil enginn prúðbúinn í bæinn lengur, allir eru í flíspeysum, maður sér eina og eina konu í þjóðlegum búningi. Ég verð að játa að ég fór út í gallabuxum.
Það er dritað niður hoppiköstulum og vélum sem framleiða sykurlopa (candy floss) út um allan bæ – og jú, það eru skemmtiatriði á pöllum – en það skortir samt eitthvað í upplifunina. Það er eitthvert tóm.
Ég held samt að lúðrasveitinar séu betri. Þær spila minna falskt. Lúðrasveitin sem fór fyrir skrúðgöngunni sem kom úr Melaskóla hafði reyndar nokkuð skrítið lagaval – þegar hún gekk niður Skothúsveginn var sveitin að spila Because the Night eftir Bruce Springsteen. Við Kvennaskóla var önnur lúðrasveit og sú hafði hefðbundnara prógram, lék helstu ættjarðarlögin.
Þetta var dagur Jóns Sig, en hátíðarsamkoman í tilefni af afmæli hans var vestur á fjörðum, og ekki ýkja margir sem komust þangað. Í bænum var fátt sem minnti á Jón blessaðan, nema það var haldinn virðulegur fundur á sal Menntaskólans í Reykjavík þar sem fræðimenn fluttu erindi. Svo er gefið út frímerki – við erum ekki mörg sem erum að sleikja svoleiðis þessa dagana – en flest virðist þetta miða að því að viðhalda helgimyndinni af manninum. Jú, það er stofnað prófessorsembætti sem virðist vera hálfgert djók.
Annars fer þetta allt nokkuð vel fram – það þarf ekki lengur að grípa til hryllingslýsinganna sem voru notaðar eftir sautjánda júní í gamla daga þegar fylleríið fór algjörlega úr böndunum. Eitt árið var reynt að ráða bót á þessu með því að flytja hátíðarhöldin í Laugardal þar sem borgarbúum var safnað saman til að horfa á kúluvarp í tilefni dagsins. Í annað skipti var ákveðið að hætta að hafa dansleiki í bænum að kvöldi þjóðhátíðardagsins – í staðinn voru haldin stutt böll við nokkra skóla svo mannfjöldinn yrði viðráðanlegur.
Og það rigndi ekki, ekki spýju, pylsum né vatni. Þetta var semsagt ekki eins og Megas lýsir í kvæðinu:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=LNJGwytvJCI&feature=player_embedded]
