Styrmir Gunnarsson skrifar grein í Moggann í dag og kemst að þeirri niðurstöðu að sökum þess að hann og Ragnar Arnalds séu ekki lengur ósammála um herinn og Nató eigi Sjálfstæðisflokkurinn og Vinstri grænir að geta unnið saman í ríkisstjórn. Nú eru þeir samherjar.

Það er ákveðin hugmyndakreppa í stjórnmálum og Íslandi í dag. Þetta virkar dálítið eins og speglasalur. Maður veit ekki lengur hvað er hvað. Það má líklega segja að mestöll pólitísk viðmið hafi færst skarpt til vinstri.

Eiga Sjálfstæðisflokkur og VG samleið vegna þess að stór hluti flokksmanna er á móti ESB – en hvað þá með grundvallaratriði eins og til dæmis einkarekstur og ríkisrekstur, ráðstöfun og eignarhald á auðlindum, skattkerfið og fleira sem lengi hefur ákvarðað hvort menn eru til hægri eða vinstri í stjórnmálum?

Það má auðvitað draga allar átakalínur í gegnum ESB, – og greinilegt að mörgum þykir það þægilegt – en þá eru menn að útiloka stór álitamál sem eru ekkert að hverfa.

Þetta er reyndar gamall draumur hjá sumum Sjálfstæðismönnum að vinna með flokknum lengst til vinstri og útiloka krata. Þetta hefur ekki orðið að veruleika nema einu sinni, í Nýsköpunarstjórninni 1944, þá fékk Alþýðuflokkurinn reyndar að fljóta með. Þetta var í stríðslok og það var síður en svo einsdæmi í heiminum að kommar ynnu með borgaralegum flokkum.

Annars hefur þetta aðallega verið draumur sem skýtur stundum upp kollinum á síðum Morgunblaðsins.

Ég hef talað við aðra Sjálfstæðismenn sem segja eðlilegast að flokkurinn reyni aftur að vinna með Samfylkingu – enda telja þeir að í stjórn með VG yrði sífelldur ófriður.