Hafsteinn Gunnar Hauksson hagfræðinemi skrifar grein á Deigluna þar sem hann fjallar um skattahækkanir ríkisstjórnarinnar. Hafsteinn efast um að skattahækkanir og niðurskurður séu rétt aðferð til að lyfta þjóð upp úr kreppu, en veltir um leið fyrir sér í hvað fjármagnið sem aflað er með hærri sköttum á að fara. Hafsteinn skrifar:

— — —

Hvort sem það er rétt metið eða ekki, þá telja ráðherrarnir líklegast að hagstjórnin strandi þessa stundina á ógurlegri skuldsetningu íslenska ríkisins, sem nú nemur um 130% landsframleiðslu. Það þykir ekki svigrúm fyrir frekari hallarekstur, og þar með ekki fyrir lægri skatta. Hvað er það þá sem skattahækkanirnar eru að fjármagna, hverjar eru ástæður þessarar miklu skuldsetningar fyrst hún er ekki eingöngu til að fjármagna hallarekstur?

Ef marka má opinberar tölur eru ástæðurnar þessar helstar: †

Skuldsetning vegna gjaldeyrisforða þjóðarinnar nemur 32% landsframleiðslu.
Kostnaðurinn við hallarekstur ríkissjóðs 2009-2012 nemur 26%.
Endurfjármögnun Seðlabanka Íslands nemur 17%.
Icesave málið nemur 14%.
Endurfjármögnun íslenska bankakerfisins nemur 11%.

Öfugsnúin hagstjórn ríkisstjórnarinnar er semsgat ekki henni einni að kenna – heldur einnig kolómögulegum gjaldmiðli, mistökum embættismanna í Seðlabankanum og ýmis konar mistökum í fjármálageiranum, bæði hjá opinberum- og einkaaðilum. Sök þessara vandamála er ekki eingöngu að finna hjá ríkisstjórninni, þó reyndar telji ég að ríkisstjórnin fari ekki rétta leið að lausn þeirra. Það er kannski rétt að vinstristjórnin sé ein sprungan í pottinum, en það er alveg ljóst að hann er miklu víðar brotinn.

†Ef umfang þessara mála væri talið í dálksentimetrum blaða og mínútum fréttaútsendinga litu hlutföllin líklegast allt öðruvísi út.