Andri Geir Arinbjarnarson bloggar aftur eftir nokkurt hlé. Í pistli sem birtist í gærkvöldi skrifar hann um einkavæðingu að hún hafi ekki verið röng í sjálfu sér, heldur hafi framkvæmdin verið hörmuleg. Og hann fjallar einnig um peningastefnu sem virkaði ekki:

— — —

Gylfi hefði getað gert meir úr einkavæðingu bankanna og mistökum í peningamálastefnu Seðlabankans sem áhættuþáttum.

Einkavæðing bankanna var ekki röng út frá hugmyndafræðilegum grunni heldur brást útfærslan hörmulega þegar bankarnir voru færðir í hendur pólitískar aðila en ekki fagaðila.

Sama á við Seðlabankann.  Þegar hann var gerður sjálfstæður voru hörmuleg mistök gerð í útfærslu á peningamálastefnu bankans.  Í „mikilmennsku“ brjálæði var valið að fara út í verðbólgumarkmið eins og í tugmilljónmanna hagkerfum en ekki fastgengismarkmið eins og í minni hagkerfum eins og t.d. Danmörku og Hong Kong.

Með fastgengisstefnu hefði þörf fyrir myndarlegan gjaldeyrisvarasjóð verið augljós frá upphafi og við hefðum byggt hann upp í góðærinu.  Þetta hefði þýtt lægra vaxtasig, engin jöklabréf og lán til heimila og fyrirtækja hefðu verið í íslenskum krónum enn ekki jenum og svissneskum frönkum.  Þetta hefði ekki endilega komið í veg fyrir hrun en afleiðingarnar hefðu verið allt aðrar, engin gjaldeyrishöft og fall krónunnar aðeins um 20% en ekki 50%.

En af einhverjum ástæðum er engin stemmning að ræða svona tilgátur í íslenskum fjölmiðlum?