Merkilegt er hvernig hlutirnir endurtaka sig. Á vefsíðunni Herðubreið les maður svohljóðandi texta:

„Það er alvarlegt og stöðugt tilefni til nöldurs, sumsé afgreiðsla fréttastofu RÚV á ummælum Kanadamannsins. Þar var fylgt viðtekinni hefð íslenzkra fjölmiðla sem felst í þessu: „Frétt, frétt: Hér er (útlenzkur) maður með skoðun.“ Og þar við sat.“

Þetta er nákvæmlega sami söngurinn og heyrðist fyrir hrun þegar erlendir menn voru að reyna að benda á brestina í íslenska hagkerfinu. Þá var sagt að þeir skildu þetta barasta ekki, þeir þyrftu á „endurmenntun“ að halda.

Og í öðru lagi:

„Innan Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, Seðlabanka Íslands, fjármálaráðuneytisins, viðskipta- og efnahagsráðuneytisins og fleiri stofnana er saman kominn fáfróðasti og jafnheimskasti söfnuður hagfræðinga sem um getur á vestrænu byggðu bóli. Það hefði átt að vera fyrsta frétt, en ekki hin. Ef þessir sérfræðingar eru aftur á móti ekki svona vitlausir og fávísir, þá hlýtur að vera á ferðinni eitthvert óskiljanlegt og ógnarvíðfeðmt samsæri þessara stofnana gegn landinu og íbúum þess. Það hefði líka átt að vera fyrsta frétt.“

En voru það ekki nákvæmlega þessir sömu sérfræðingar sem teymdu þjóðina ofan í svaðið? Var það ekki einmitt seðlabankastjórinn núverandi sem er einn aðalhöfundur hávaxtastefnunnar sem er ein meginorsök hrunsins. Að maður tali ekki um sérfræðingana í ráðuneytunum – ekki er beint eins og þeir hafi brillerað fyrir hrunið.

Annars er merkilegt að heyra spunamenn afflytja boðskap Kanadamannsins Jurshevskis. Það sem hann var að segja var einfaldlega að við þyrftum að reyna að ná betri samningum við lánadrottna okkar í stað þess að taka fleiri og stærri lán og skuldsetja þjóðina enn frekar. Hann benti á að það sé varasamt að nota lánsfé til að halda uppi gengi gjaldmiðilsins. Því eins og hann sagði, erum við þegar komin yfir rauða strikið í því efni. Og hann bætti við að Íslendingar væru óvanir að fást við skuldavanda og afleiðingar hans.

Og er það ekki svo, að meira að segja sauðsvartur almúginn, með sín venjulegu lán, veit að það bætir sjaldnast fjárhagsstöðu manns til langframa að taka fé að láni?

Þetta er altént mál sem mætti skýra miklu betur út.