Það er alþekkt aðferð í lýðræðisríkjum að stokka upp í ríkisstjórnum þegar þær lenda í vandræðum eða traust á þeim fer minnkandi. Það getur verið heppilegri kostur en að þær beinlínis fari frá.

Því ráðherrasæti eru ekki lén eða tímabundin eign þeirra sem þau verma. Og eins og hefur verið bent á er þetta orð reyndar frekar slæmt – „ráðherra“ – því þeir sem sitja í ríkisstjórnum eiga að vera þjónar fólksins en ekki herrar þess. Ef þeir ráða ekki við störf sín eiga þeir að víkja.

Álfheiður Ingadóttir heilbrigðisráðherra sagði í útvarpinu í morgun að ekki stæði til að gera breytingar í ríkisstjórninnni.

Heitir það kannski að fljóta sofandi að feigðarósi?