Julian Assange segir að næsti leki WikiLeaks verði úr stórum bandarískum banka og muni varpa ljósi á framferði hans. Það ætti að sæta miklum tíðindum.

Síðasti lekinn er áhugaverður, sendiráðspóstarnir,  en enn hafa ekki komið upp úr honum nein stórtíðindi, ekkert sem menn vissu ekki áður. Hins vegar veitir hann innsýn inn í hugarheim ráðamanna – heim valdsins – og það ber ekki að gera lítið úr því.

En það er ekki nýtt að Sarkozy sé hégómlegur, Berlusconi sé glaumgosi og Angela Merkel ekkert sérstaklega hugmyndarik, né að Kínverjar séu búnir að fá nóg af Norður-Kóreu.

Mér hefur fundist fróðlegast að lesa um Andrew prins af Bretlandi sem veður á súðum gegn efnahagsbrotadeildinni bresku  – og er fullkomlega fáránlegur –  í veislu í Kyrgiztan, af öllum stöðum. Þar getur hann spilað sig stóran karl, sem og á villidýraveiðum með auðkýfingum í Afríku.

Andrew prins er náttúrlega ónytjungur, á framfæri breskra skattgreiðenda. Hann kemur úr fjölskyldu ónytjunga, næstur að ríkiserfðum í landinu er ónytjungurinn bróðir hans.

Það er mikil ráðgáta hvernig Bretar nenna að sitja uppi með þetta fólk.