Ég er stundum spurður að því hvort ég ætli í pólitík. Jú, og í fyrra var mér boðið þingsæti sem telja mátti nokkuð öruggt.

En ég hef alltaf sagt nei – og ein aðalástæðan er sú hvað mér þykir erfitt að sitja á fundum.

Sumt fólk er á fundum alla daga, kannski mörgum sinnum á dag – það eyðir mestum vinnutíma sínum á fundum. Og það þarf líka að vera á fundum utan eðlilegs vinnutíma.

Fundir eiga það yfirleitt sammerkt að þeir eru of langir. Það eru alltaf einhverjir sem taka fundi í gíslingu, tala of lengi, segja almælt tíðindi.  Jú, og það er auðvitað til fólk sem er fundafíklar.

Ég hef lengi dáð Ingvar Kamprad, stofnanda IKEA. Mér skilst að í fyrirtæki hans sé reglan sú að fólk skuli standa á fundum og það séu ekki veitingar. Kamprad skilur semsagt gildi þess að stytta fundi. Það gera ekki allir.

Líf stjórnmálamanna fer að miklu leyti fram á fundum. Og ég get eiginlega ekki láð þeim þótt þeir sofni stundum á fundunum.

Ef þeir eru þá ekki bara að hlusta með lokuð augun?