Það er hið besta mál ef Evrópusambandið nær að stofna sameiginlegt herlið. Hefði líklega átt að vera löngu komið – þá hefði kannski verið hægara að grípa inn í stríðið í Bosníu eða Kosovo.

Innan ESB er ríki sem hafa fjölda manns undir vopnum, þar á meðal tvö kjarnorkuveldi. Það er mun betra að þessi ríki séu saman í bandalagi og starfi saman að hermálum, en að þau taki sér stöðu á móti hver öðru. Almennt eru þau viðhorf ríkjandi í Evrópu að betra sé að leysa deilur með samningum en hernaði. Það er meira að segja sagt að ESB reyni að svæfa þá sem eru í stríðshug með ofurleiðinlegri diplómasíu.

Þetta eru viðhorf sem eru ólík því sem hafa tíðkast í Bandaríkunum. Þar hefur verið sterk tilhneiging til að reyna að leysa mál með vopnavaldi, enda er hinn risastóri bandaríski her ríki í ríkinu. Bandaríkin hafa gagnrýnt Evrópu fyrir að setja ekki nægt fjármagn í hermál.

Íslendingar eru aðilar að Nató síðan 1949. Nató stundar nú hernað í Afganistan. En Íslendingar hafa ekki þurft að leggja fram hermenn, þótt héðan hafi farið friðargæsluliðar.

Það er ýmislegt sem hægt er að deila um varðandi aðild Íslands að ESB –það getur vel verið að þetta sé glatað mál á þessum tímapunkti – en eitt af því er ekki að Íslendingar verði píndir í her. Það er allt í lagi að halda umræðunni innan marka skynseminnar. Við þurfum málefnalega umræðu um ESB, ekki dellu.