Þegar ég var lítill drengur og kom fyrst til Danmerkur var farið með mig á veitingahús sem kallaðist Kvindernes almennyttige restaurant. Þetta var, minnir mig, staður sem var stofnaður af dönskum konum sem áttu þá hugsjón að karlar hættu að drekka áfengi. Líklega voru reknar fleiri restaurasjónir undir þessu heiti.

Á þessum stöðum var ekki veittur bjór né annað áfengi. Þótti almennt þunnur þrettándi í Danmörku.

Einn lesandi síðunnar minntist á það í athugasend að kvenréttindakonur á fyrri hluta síðustu aldar hefðu gjarnan verið áhugakonur um bindindi. Þær vissu að fátt leikur heimilin verr en drykkjúsjúkur heimilisfaðir. Það voru ekki síst konur sem á sínum tíma hvöttu til áfengisbanns.

Nú er, eins og lesandinn bendir á, þetta sjaldan rifjað upp. Það er  fremur lögð áhersla á „vínmenningu“. Sem er auðvitað algjör þversögn þegar Íslendingar eiga í hlut. Þeir eru þjóð sem lærir aldrei að umgangast áfengi.