Stundum er sagt að vika sé langur tími í pólitík. Og það er víst að ansi margt getur breyst á viku.

Fyrir viku voru háværar kröfur um breytingar á stjórninni, jafnvel að hún færi frá.

Nú er eins og hún hafi fengið smá frið.

Það kom eldgos og athygli fjölmiðlanna beindist þangað. Útgerðarmenn fóru í mikinn leiðangur vegna skötusels – og ríkisstjórnin uppskar samúð.

Icesavemálið hefur legið í láginni síðan í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Hugsanlega er mesti hitinn farinn úr því.

Það er rifist um súlustaði, mál sem fellir enga ríkisstjórn.

Og það er að koma páskafrí.

Innan stjórnarflokkanna eru talað um að stjórnarsamstarfið megi alls ekki bresta; vinstri hreyfingin á Íslandi fái ekki slíkt tækifæri aftur. En þá þurfi að drífa í tvennu, að taka af alvöru á skuldum heimilanna (án þess að afskriftir séu skattlagðar) og koma órólegu deildinni í VG aftur inn í ríkisstjórn í líki Ögmundar Jónassonar.

Þar eigi við fleyg orð Johnsons Bandaríkjaforseta:

Betra sé að hafa hann inni í tjaldinu pissandi út, en fyrir utan, pissandi inn í tjaldið.