Í frétt Ríkisútvarpsins segir frá skuggalegu gjaldeyrisbraski bankanna, aðför þeirra að krónunni, og Seðlabankanum sem svaf á vaktinni. Þarna er vitnað í skýrslu Bjarna Kristjánssonar hagfræðings. Ég vek athygli á því að þetta er samhljóða því sem hefur margsinnis birst á þessari síðu, allt frá því á tíma hrunsins:

„Í skýrslunni segir að stór hluti af hagnaði bankanna síðustu tólf mánuðina fyrir fall þeirra hafi verið hagnaður vegna stöðutöku gegn krónunni; stöðutöku sem hafi  beinlínis verið fjandsamleg hagsmunum lands og þjóðar. Bankarnir hafi kerfisbundið keypt gjaldeyri til að fegra árshlutauppgjör og þannig blekkt markaðinn. Skýrsluhöfundur segir að rannsaka þurfi þessi viðskipti. Það eigi sérstaklega við um Kaupþing sem hafi verið umsvifamest bankanna þriggja í gjaldeyriskaupum en fullyrt er að 60-82% af hruni krónunnar megi rekja beint til uppkaupa bankanna á gjaldeyri.

Bjarni nefnir sem dæmi að 42% af nettó kaupum Kaupþings á þriggja mánaða tímabili hafi verið á síðustu fimm dögum þess. Það hlutfall ætti að vera 8%. Þessi gjaldeyriskaup hafi verið á mörkum þess löglega með tilliti til markaðsmisnotkunar. Í skýrslunni segir að viðskiptabankarnir hafi átt stærsta einstaka þátt í veikingu krónunnar með leyfi Seðlabankans. Pólitískar ráðningar í Seðlabankann hafi valdi því að svo fór sem fór þar sem sérpólitískir hagsmunir hafi ráðið fremur en faglegt mat.“