Lesandi síðunnar sendi þennan pistil.

— — —

„Fimm lántakendanna starfa nú hjá Íslandsbanka og þar af þrír sem framkvæmdastjórar innan bankans… Ljóst þykir hins vegar að starfsmannalánin voru veitt þannig að þeir sem þau fengu áttu ekki að geta tapað á þeim, aðeins grætt.“

Samanber þessa frétt í DV.

Þetta er allt saman kannski frábært fólk.

En er fólk sem stendur að svona samningum, hæft til að starfa innan banka?

Hefur það ekki einmitt með hegðan sinni – sem flestum þykir líklega hafa einkennst bæði af siðleysi og ofsagræðgi – sýnt að það á ekki heima innan fjármálastofnana? Eða sem forstjórar helstu fyrirtækja landsins, eins og t.d. Skeljungs.

Er heil brú í huga fólks, sem tekur lán upp á margföld árslaun sín eða jafnvel ævilaun, til kaupa á hlutabréfum? Og voru viðkomandi ekki einfaldlega að taka þátt í því að skrúfa hér upp hlutabréfaverð með ólögmætum hætti? Með gríðarlegu tjóni t.d. fyrir lífeyrissjóði landsins. Fara þessi mál ekki örugglega öll til saksóknara, vegna aðildar viðkomandi að markaðsmisnotkun?

„Þess vegna má fullyrða að afskrifa þurfi lánin úr bókum Íslandsbanka og má búast við að það verði gert þegar þau verða á gjalddaga.“

Væri a.m.k. ekki ráð að fá það upp í lánin sem mögulegt er? Þ.e. sækja fólkið til ábyrgðar á skuldbindingum sínum, eins og almennt er gert í þessu þjóðfélagi. Og að viðkomandi verði þá gjaldþrota geti þeir ekki greitt. Eru ekki allir Íslendingar jafnir fyrir lögunum?

Eða ætla eigendur þessara skulda – skilanefndirnar og kröfuhafar bankanna – kannski að stuðla að algjöru siðrofi? Láta málin falla niður. Á þetta fólk ekki að bera neinar afleiðingar af gjörðum sínum?