Lesandi síðunnar sendi þessar línur:

— — —

Sæll Egill.

Ég má til með að segja þér smá reynslusögu.

Ég var staddur í kvöldverðarboði í Miðevrópu um daginn með mjög vel upplýstu fólki úr viðskiptalífinu. Þar voru tveir Hollendingar. Annar lögfræðingur og sérfræðingur í samkeppnismálum ESB og hinn var athafnamaður. Þau þekktu vel til Icesave og höfðu á því skoðanir.

Í máli þeirra kom fram að þau töldu íslendinga hafa lágt siðferðismat.

Ég mótmælti þessu og taldi að 30-40 manns á Íslandi hefðu gengið eins langt og þeir þorðu og alveg út á brún. Að lokum hafi þeir fallið framaf og tekið þjóðina með sér í fallinu. Ég sagði þeim að hér á landi hefðum við sömu löggjöf og Hollendingar í þessum málum. Íslendingar væru sómafólk.

Þau töldu að einmitt það að löggjöfin væri sú sama sýndi siðferðisstig þjóðarinnar. Svona gerist ekki í Hollandi.

Þá sögðu þau, sem sýndi að þau voru inni í málunum, að varðandi Icesave væri það einn banki, Landsbankinn, sem bæri ábyrgð á Icesave og þar væru 4-5 menn sem bæru höfuðábyrgðina.

Þessir menn ganga lausir og hafa ekki einu sinni verið ákærðir sögðu Hollendingarnir. Þessi staðreynd segði þeim að íslendingar hefðu lágt siðferðismat og stæðu með bankamönnunum.

Ef búið væri að skilgreina ábyrgð þessara manna eða taka þá fasta væri viðhorf Hollendinga annað til Íslensku þjóðarinnar. Þjóðin væri þá ekki ábyrg heldur viðkomandi bankamenn. Samningsstaðan íslendinga væri önnur og skilningur á vanda þjóðarinnar meiri.

Þetta var skoðun þessara tveggja Hollendinga. Meðan ábyrgðin er ekki skilgreind og enginn er ákærður, er það þjóðin sem ber ábyrgð.

Þannig var það nú.