Helga Kress krefst þess að Böðvar Guðmundsson dragi til baka skáldsögu sína Enn er morgun – vegna þess að bókin fjalli um foreldra Helgu, Bruno Kress og Kristínu Thoroddsen og vegi að mannorði þeirra.

Það er augljóst, eins og kom fram í Kiljunni, að Böðvar byggir sögu sína á þessu fólki. Bruno kom til Íslands fyrir stríð, tók saman við Kristínu sem var systir Gunnars Thoroddsen og húsmæðrakennari og eignaðist með henni tvær dætur. Önnur er Helga, hin dó óskírð. Buno Kress var svo handtekinn og fluttur af landi brott af Bretum í upphafi stríðsins. Var í haldi á eyjunni Mön mestallt stríðið. Settist síðar að í Austur-Þýskalandi og starfaði við háskólann í Greifswald. Kristín bjó lengi á Ásvallagötu, ég man vel eftir henni þaðan.

Böðvar er þó ekki að skrifa neina ævisögu.Hann breytir ýmsu. Hann lætur Þjóðverjan Kolhaas í sögunni vera tónlistarmann af gyðingaættum – og slær honum þannig á vissan hátt saman við músíkanta sem hingað komu fyrir stríðið og auðguðu menningarlífið, Urbancic, Róbert Abraham og Franz Mixa. Kress var hvorki músíkant né gyðingur, heldur málvísindamaður sem kom til Íslands til að rannsaka framburð.

Söguhetja Böðvars er maður sem nær að dylja gyðinglegan uppruna sinn og er sendur hingað af sjálfum Himmler til að finna merki um frumgermanska menningu, fyrir hann er þetta undankomuleið úr þriðja ríkinu – það er kannski þetta sem er síst trúverðugt í bókinni.

Annars finnst mér ekki að Böðvar geri lítið úr söguefni sínu, það er eiginlega fjarri því. Og það er dálítið merkilegt að Helga og Böðvar voru eitt sinn hjón.