Lilja Mósesdóttir sagði í Silfri Egils í gær að sér þætti eðlilegt að barnalán Glitnis vegna stofnfjárkaupa í Byr yrðu rannsökuð sem sakamál.

Í frétt Ríkisútvarpsins í hádeginu kemur fram að yngsta barnið sem „tók“ slíkt lán var eins árs.

Það er ekki hægt að sækja lánin til foreldranna, og kannski er ekki heldur hægt að höfða mál á hendur þeim. Þá er ekki annað eftir en bankinn, einhverjir innan hans hljóta að vera ábyrgir.

Í frétt í DV í dag kemur líka í ljós að foreldrarnir sjá ekki eftir þessu.

Eitt foreldrið segir að það sé „ákaflega freistandi að taka slík lán“.

Nú höfum við nokkuð mörg dæmi um fólk sem „gengur eins langt“ og kerfið leyfir: kúlúlán. peningamarkaðssjóði, stöðutökur gegn krónunni, Icesave, barnalán – græðgi og aftur græðgi, samfélag sem er helsjúkt af græðgi.

Jú, það er hugsanlegt að þetta sé barnaverndarmál, en ef svo er ekki, þá mætti kannski benda viðkomandi foreldrum á að leita sér aðstoðar einhvers staðar.