Þetta skrifaði Dr. Gunni á heimasíðu sína fyrr í vikunni, orð í tíma töluð:

„Var að spá í að skrifa eitthvað um stjórnmálaeitthvað eða peningaeitthvað og nasista og eitthvað svona, en nenni því svo bara ekki. Varð strax svo þreyttur eitthvað. Hugsaði: Æi eru þetta ekki allt ágætis kallar sem vilja bara gera eitthvað skemmtilegt þangað til þeir drepast? En samt. Það er svo mikil heift alltaf í þessu liði. Heift og húmorsleysi. Náhirð og náskershirð og hvað þetta heitir. Eins og lífið sé einhver keppni sem hægt er að vinna. Þetta er allt svo leiðinlegt og andlaust og glatað eitthvað. Maður fer að halda að hrunið hafi ekki verið nógu skelfilegt til að breyta einhverju. Gamla settið sem reifst eins og riðuveikar rollur alla leið inn í hrunið heldur gjamminu áfram upp úr hruninu. Ekkert hefur breyst. Enginn lærði neitt. Enginn lítur í eigin barm. Enginn tekur til í garðinum sínum. Allt er við það sama. Valdarúnk á Rúnklandi.“