Þetta kemur fram í viðtali við Sigrúnu í Morgunblaðinu í dag. Sigrún segir að ekki hafi verið hlustað á hana og að það sé ekki afsökun að mikið álag sé á sjúkrahúsinu en eins og fram hefur komið í fréttum að undanförnu er mikið álag á Landspítalann og er bráðamótttakan þar engin undantekning. Ástandið er svo slæmt að landlæknir telur að öryggi sjúklinga sé ógnað á móttökunni.
Það var 26. maí sem dóttir hennar veiktist með uppköstum og miklum höfuðverk. Farið var með hana á bráðamóttökuna fjórum dögum síðar en þá var höfuðverkurinn svo mikill að hún kastaði ítrekað upp.
Hún gat ekki fengið forgang á móttökunni og ekki var hægt að segja til um hversu lengi hún þyrfti að bíða. Hún treysti sér ekki til að bíða að sögn Sigrúnar og fór heim, fárveik. 2. júní veiktist hún mikið, mikill höfuðverkur og uppköst. „Þegar við komum til hennar lá hún í gólfinu, búin að kasta upp og maðurinn hennar í áfalli,“ segir Sigrún sem hringdi eftir sjúkrabíl.
Þegar á bráðamóttökuna var komið sagði Sigrún við lækni að hún teldi að dóttir hennar væri með heilahimnubólgu en hann taldi ekki miklar líkur á því fyrst hún væri búin að vera veik svona lengi.
Dóttir hennar var send heim næsta morgun eftir að hafa verið greind með mígreni. Ástand hennar batnaði ekki og 9. júní fór Sigrún aftur með hana á bráðamóttökuna. Þá var hún jafn fárveik og áður.
Hún segir að enn hafi læknar ekki hlustað mikið á hana hvað varðar hugmynd hennar um að dóttir hennar væri með heilahimnubólgu. „Það er alveg áhætta af því að taka mænustungu en það er það eina sem virkar til að greina heilahimnubólgu. Átti ég bara að bíða eftir því að hún dæi?“
Að lokum fékkst taugalæknir til að taka mænustungu og var niðurstaðan að dóttir Sigrúnar væri með heilahimnubólgu.
Nánar er hægt að lesa um málið í Morgunblaðinu í dag.
