„Ég er kona sannleikans og ég þoli ekki meðvirkni,“ segir Vigdís Hauksdóttir formaður fjárlaganefndar og þingkona Framsóknarflokksins en óhætt er að segja að hún sé einn umdeildasti og litríkasti stjórnmálamaður samtímans. Hún segist ávallt standa með sjálfri sér og hafi búið til skrá til að verjast illu umtali.

Í sjónvarpsþættinum Mannamál á Hringbraut tekur Vigdís undir það að hún sé búin að „vera í hakkavélinni“ frá því hún kom inn á þing. „Ég náttúrulega kem inn á þing og sest beint í stjórnarandstöðu og stjórnarandstaðan er yfirleitt alltaf í skjóli en það átti ekki við um mig.“

„Ég er kona sannleikans og ég þoli ekki meðvirkni. Verkfærið okkar er tungan og munnurinn og ég hef bara sagt það sem þarf að segja. Auðvitað hef ég stundum farið fram úr mér en það eru örfá skipti. Mér finnst betra að hafa þetta þannig að segja hlutina, segja þá oftar og taka á fleiri málun heldur en að láta kyrr liggja og þora ekki að fara í málin, það er ekki minn stíll.“

Aðspurð um hvað það er í fari hennar sem fari í taugarnar á fólki segist Vigdís vera hvatvís: „Ég hef stundum sagt að sem betur fer hafi ekki verið búið að finna upp rítalín þegar ég var lítil. Það er eitthvað við mig sem fær hárin til að rísa hjá sumum. Ég er alltaf eins, og ég hef ekkert breytt mér. Þetta er bara ég, mín skapgerð og mitt eðli og mín framkoma. Ég er bara svona.“

Þá bendir hún á að í starfi sínu vilji hún láta allt flakka. „Ég vinn við það. Benda á galla. Koma með úrbætur og vera málefnaleg og taka á óþægilegum málum sem enginn annar hefur þorað að fara inn í vegna þess að þá stendur bara strókurinn á viðkomandi.“

Þá segir hún að hún hafimyndað sér skráp fyrir athugasemdum annarra sem oft á tíðum séu ansi óvægar. „Ég hef oft hugsað hvað þetta er, vörumerkið Vigdís Hauksdóttir. Ingibjörg Sólrún sagði það er gefið rásmerki á það sem ég segi. Þá var hún jafnframt að benda á Jón Bjarnason en hann var á sínum tíma sem ráðherra á svipuðum stað og ég. Það er einhver rosaleg óþolinmæði gagnvart því sem ég segi. Ég beiti mér mjög hart og sannfæringu fyrir þeim málum og mínum skoðunum. Það virðist ekki vera þolinmæði fyrir því í samfélaginu.“