Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar:
Í nýrri skýrslu Efnahags- og framfarastofnunar, OECD, eru lagðar fram ýmsar skynsamlegar tillögur, þar á meðal að virðisaukaskattur á ferðaþjónustu verði hækkaður til jafns við aðrar greinar. Þá hugmynd hafði Benedikt Jóhannesson fjármálaráðherra reyndar þegar fengið. Viðbrögð ferðaþjónustunnar við þeirri tillögu hans voru eins og búast mátti við á þeim bæ; menn veinuðu og börmuðu sér og sögðu atvinnugreinina svo sérstaka að ekki mætti flokka hana til jafns við aðrar greinar. Ríkisstjórnin þarf að gæta sín á því að verða ekki svo meðvirk að hún taki mark á þessu kveini og aumki sig yfir atvinnugrein sem græðir á tá og fingri. Það er bæði sjálfsagt og eðlilegt að ferðaþjónustan borgi sama virðisaukaskatt og aðrar greinar – helst þegjandi og hljóðalaust þótt varla sé hægt að búast við því. Grátkór ferðaþjónustunnar er orðinn jafn þreytandi og grátkór útgerðarinnar og jafn marklaus.
OECD segir einnig að takmarka verði aðgengi að viðkvæmum stöðum á landinu og taka upp gjöld til að stýra flæði ferðamanna. Þetta eru svosem engar fréttir, of lengi hefur verið ljóst að á þessu er þörf. Síðasta ríkisstjórn hefði betur áttað sig á því og gripið í taumana. Nú er komið í algjört óefni hvað þessi mál varðar. Fallegir og viðkvæmir staðir á landinu eru sumir hverjir að eyðileggjast vegna ágangs og skeytingarleysis ferðamanna og aðrir eru í stórhættu. Ferðamenn eiga ekki að fá að vaða eftirlitslausir um viðkvæm svæði þar sem því miður finnast dæmi um meðvitaða skemmdarstarfsemi. Ekkert er síðan athugavert við að takmarka fjölda ferðamanna á þessum svæðum. Um leið verða menn að losa sig við þá hugsun að ekki megi rukka ferðamenn sem heimsækja vinsæl svæði og náttúruperlur. Mikilvægt er að á bak við allar þær framkvæmdir sé skynsamleg hugsun, ekki bara gróða- og hagnaðarsjónarmið.
Núverandi ríkisstjórn verður að láta hendur standa fram úr ermum. Nýr ferðamálaráðherra, Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, er greinilega viljugur til þess og vill hafa samvinnu við önnur ráðuneyti og stofnanir til að koma skikk á þessi mál og sér jafnvel fyrir sér nýja stofnun eða einingu þar sem unnið er að rannsóknum er varða náttúru landsins og ferðamannastaði. Ferðamálaráðherra er vonandi svo starfsamur að einhver hreyfing fari að komast á mál sem hafa verið í alltof miklum hægagangi á síðustu árum.