Dag einn í nóvember 1995 hélt Össur Skarphéðinsson, þáverandi þingmaður Alþýðuflokksins, ræðu á þinginu sem var öðrum þingmanni, Árna Johnsen, ekki að skapi. Össur hafði orð á því í lokin að hann teldi sig heyra háttvirtan þingmann Árna Johnsen hrista höfuðið yfir því sem fram fór.
DV tók saman nokkrar eftirminnilegar uppákomur sem hafa átt sér stað innan veggja Alþingishússins í gegnum tíðina. Greinin birtist í heild sinni í nýjasta helgarblaði DV en hér fyrir neðan má lesa stutt brot.
Árni brást illa við þessum ummælum Össurar og elti hann fram á gang þinghússins þar sem hann greip í eyra hans og heimtaði að tala við hann. Þegar Össur ætlaði að ganga í burtu tók Árni sig til og sparkaði hressilega í afturendann á honum þannig að Össur féll niður stiga og hlaut minniháttar áverka.
Í samtali við Tímann sakaði Árni fjölmiðla um móðursýki og sagði þá blása atvikið upp: „Við Össur vorum bara að grínast.“
Össur var síðar meir spurður hvort hann ætlaði að bregðast við þessari framkomu Árna en svaraði þá að hann „vildi ekki elta ólar við mann með greindarvísitölu á við íslenska sauðkind.“
Á seinasta ári ritaði Össur pistil og rifjaði upp þetta atvik.
„Sjálfur fór ég eitt sinn yfir æskileg mörk kaldhæðninnar í vondri ræðu. Á eftir var mér sparkað í bókstaflegri merkingu niður stigann í Alþingishúsinu. Í minningu þessa atburðar, sem líklega voru síðustu blóðugu átökin á Alþingi, gáfu Vestmanneyingar mér síðar risastórar nærbuxur með tröllstóru fótspori. Ég lifði þetta af, og einhvers staðar á ég nærbuxurnar góðu.“
Jón Kristjánsson alþingismaður orti eftirfarandi vísu:
Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi
Það fékk að reyna um helgina Össur minn.
Fallinn er hann með fótspor Árna á rassi
Og farðann af Jóhönnu rauðan á hægri kinn.
