Ég hef alla mína ævi verið mjög bílveik. Þegar ég var barn gat ég varla farið í smá rúnt án þess að finna fyrir ógleði. Sem betur fer hefur þetta skánað aðeins með árunum, en núna á þessari meðgöngu er ég orðin aftur jafn slæm og ég var sem krakki. Hér eru nokkur atriði sem ég passa alltaf upp á þegar ég fer í bíl til þess að forðast bílveikina:

Keyra

• Ef ég keyri bílinn verð ég ekki bílveik, en þar sem að ég er orðin frekar slæm í bakinu treysti ég mér ekki til að keyra ef við erum að fara langa leið.

Horfa út um gluggann

• Ég passa mig á að horfa mest megnis út um gluggann, ef ég horfi of mikið inn í bílinn verð ég frekar bílveik. Ég passa mig líka að vera ekki of mikið í símanum, ég næ heldur ekki að lesa bók eða eitthvað svoleiðis þar sem þá finn ég að ógleðin er mun fljótari að koma.

Ferskt loft

• Ef ógleðin er byrjuð að koma, finnst mér oft hjálpa að láta kalt loft blása á mig eða opna gluggann og þá minnkar hún.

Stoppa

• Ef ekkert virkar og við höfum nægan tíma er líka oft mjög gott að stoppa í smástund og stíga aðeins út úr bílnum.

Bílveikistöflur

• Ég tek alltaf bílveikistöflur fyrir löng ferðalög og hef ég gert það frá því að ég var barn. Að mínu mati virka þær lang best við bílveikinni og passa ég að taka þær alltaf hálftíma til klukkutíma áður við leggjum á stað. Ég passa líka að borða ekkert með töflunni þar sem ég hef lent í því oftar en einu sinni að það komi allt upp aftur á leiðinni.

Ég skal alveg viðurkenna að ég þoli ekki að taka þessar töflur og byrja að kúgast bara við lyktina af þeim en það er sennilega vegna þess hve oft þær voru þvingaðar ofan í mig sem barn.

Töflurnar heita postafen og fást ódýrt í að ég held öllum apótekum.

Færslan er skrifuð af Kristjönu Ástu og birtist upphaflega á Amare.is