Skólphreinsistöðin í Klettagörðum vinnur úr að meðaltali 112 milljón lítrum af skólpi á hverjum sólarhring Allt þetta magn af skólpi inniheldur ekki bara það sem við erum vön að skila af okkur í klósettin heldur einnig allt sem fer, viljandi eða óviljandi, niður eldhúsvaskinn þinn eða niðurföllin á götunum. Eitt stærsta vandamálið við skólphreinsun landsins nú um stundir eru svonefndir blautklútar sem íbúar landsins sturta niður í tonnatali. Þá hafa sorpkvarnir í eldhúsvöskum verið að ryðja sér til rúms hér á landi á undanförnum árum og það skapar ný vandamál. Kerfið okkar er einfaldlega ekki byggt fyrir mikið magn matarafganga. Það eykur gífurlega álag á hreinsistöðvar og matarafgangar í lélegum lögnum skapa veisluborð fyrir frekar óvinsæl nagdýr, rottur. DV leit við á hreinsistöðina í Klettagörðum sem Veitur reka til að sjá hvað er að fara meðal annars niður klósett landsmanna. Um þrjú hundruð tonn af úrgangi sem á alls ekki heima í skólpinu okkar er árlega síað út í þessari hreinsistöð.
Það fyrsta sem kemur á óvart er hve snyrtileg hreinsistöðin er. Lyktin er þó alls ekki sú besta og þyrfti ansi mikið af ilmspreyi til að gera lífið bærilegt innandyra. Eftir að blaðamaður hafði klætt sig í búning sem er mögulega hannaður til að lifa af eiturefnaárás eða ragnarök uppvakninga hófst förin um stærstu úrgangsstöð landsins. Það sem kemur fljótt upp í hugann hjá manni er hversu rosalega mikið magn af vatni við notum í okkar daglega lífi, eða heila 270 lítra af vatni á dag á hvert og eitt okkar, og hversu mikið magn af mannlegum úrgangi við erum að dæla í sjóinn. Ferlið byrjar á því að sandgildrur grípa allan sandinn sem er til dæmis notaður við hálkuvarnir á göngustígum.
Fiskurinn UndriEftir að sandurinn hefur verið síaður út tekur við það allra versta. Gildra sem er hönnuð til að ná öllu sem á ekki heima í skólplögnum borgarinnar, hvað þá í sjónum okkar. Þessi gildra grípur til dæmis dömubindi, matarafganga, blautþurrkur og aðra hluti. Blautþurrkurnar eru langstærsta vandamálið, þar sem þær geta stíflað og jafnvel látið risastórar dælurnar stöðvast. Ef það er eitthvað sem starfsfólki stöðvarinnar finnst leiðinlegt þá er það að þurfa að þrífa að því virðist endalaust magn af þessum vágesti úr pípum og dælum stöðvarinnar. Margt forvitnilegt hefur fundist í þessum gildrum en þar ber hæst gullfiskurinn Undri. Hann er nú lukkudýr skólphreinsistöðvarinnar og hefur verið það undanfarin ár. Einstaklingurinn sem er með samviskubit yfir því að hafa sturtað niður gæludýri barnsins síns, mögulega vegna þess að hann nennti ekki að vera stöðugt að þrífa búrið, getur andað léttar. Gullfiskurinn Undri er ekki það eina undarlega sem fundist hefur í þessum gildrum, má þar til dæmis nefna farsíma, kreditkort, ökuskírteini, leikfangabíla og jafnvel gervitennur.
Eftir að vatnið hefur farið í gegnum gildrurnar tvær er kominn tími til að skafa alla fitu af vatninu. Og trúið mér, það er mikið af fitu sem þarf að skafa af. Minnir sá tankur helst á ef Hitler hefði byggt innanhússundlaug í byrginu sínu í Berlín. Þegar því ferli er loksins lokið er „hreina skólpinu“ dælt fimm og hálfan kílómetra fyrir utan strönd Reykjavíkur. Gæti sú staðsetning mögulega verið einn besti staður landsins til veiða ýsu. En við skulum ekkert ræða það.
