Gunnar Tómasson sendi þetta bréf í framhaldi af viðtali við Aðalstein Hákonarson í Silfrinu í dag.
— — —
Sæll Egill.
Smá viðbót við umsögn Aðalsteins Hákonarsonar í Silfrinu.
Kúlulán íslenzku bankanna voru ekki hluti af eðlilegri bankastarfsemi, þar sem lán eru veitt til að fjármagna arðgefandi starfsemi, húsnæðiskaup o.s.frv. þar sem gert er ráð fyrir endurgreiðslu lána af hagnaði eða atvinnutekjum.
Þess í stað þjóna kúlulán þeim tilgangi einum að veita eigendum banka, vinum, vandamönnum og eftirlitsaðilum (?) hlutdeild í “hagnaði” af eignaverðbólgu sem kynnt er undir með sífelldu innstreymi erlends lánsfjármagns.
Kúnstin er að innleysa “hagnaðinn” (og borga 10% fjármagnstekjuskatt) en sitja ekki uppi með Svarta Pétur þegar allt fer um koll.
„Hagnaður“ af þessu tagi hefur gert örfáa einstaklinga og fjölskyldur vellauðuga.
M.ö.o., kúlulán eru íslenzk útgáfa af Ponzi/Maddoff svikamyllum erlendra fjárglæframanna þar sem “saklausir” þátttakendur njóta illa fengins fjár ef “vel” tekst til en, ef ekki, fá skuldir sínar fyrirgefnar með einum hætti eða öðrum.
Kv.
Gunnar
