Í gær fór ég í eitt fallegasta leikhús sem ég hef komið í.

Það er í Hollywood, á Hollywood Boulevard, og heitir Pantages. Að koma þangað inn er eins og að stíga inn í ævintýraveröld – var ekki Hollywood kallað draumaverksmiðja?

Leikhúsið er í glæsilegum art deco stíl sem er nokkuð algengur í Hollywood, byggt árið 1930 og tekur 2700 manns í sæti. Óskarsverðlaunahátíðin var haldin í þessu húsi á árunum 1949 til 1959.

Svo lenti það í niðurníðslu og hverfið í kring hrörnaði líka. Götur Hollywood urðu fíkniefna- og vændisfólki að bráð; vinkona okkar sem er fædd í Hollywood sagði mér að ástandið hafi verið afar vont þar til allrasíðustu ár.

Þá hófst loks endurreisn í kvikmyndaborginni, það er búið að hreinsa göturnar, gamlar byggingar hafa verið gerðar upp og nýjar risið. Svoleiðis á það auðvitað að vera; það má segja að gamla Hollywood arfleifðin eigi að vera á heimsminjaskrá. Maður kemur þangað og í steinsteypunni sér maður  fingra- og skóför Clarks Gable, Jimmy Stewart, Gloriu Swanson, Mary Pickford, Douglas Fairbanks, Judy Garland og Bette Davis.

Einu sinni var ég að tuða yfir Hollywood myndum á blogginu og þá svaraði ágætur heimspekingur mér með því að segja að hinn mikli sköpunarkraftur sem braust fram í kvikmyndaborginni á á fyrstu áratugum tuttugustu aldar hafi verið svipaður því sem gerðist í Flórens á tíma endurreisnarinnar.

Það var ágætt svar. Þetta var gullinn tími. Maður sér fyrir sér Chaplin, Marion Davis, Fairbanks og Pickford í partíum og lautarferðum.. Los Angeles var þá á víð og dreif innan um appelsínulundi, kvikmyndastjörnurnar voru eins og konungborið fólk. Margir komu samt úr fátækt, eins og Chaplin, snillingurinn. Minningarnar um þetta lifa í borginni – á heimili vina okkar þvoðum við okkur í vaski sem kom úr sumarhúsi Marion Davis og ástmanns hennar, blaðakóngsins Williams Randolphs Hearst.

Við vorum stödd fyrir utan hið fræga Kínaleikhús þegar maður í Spidermanbúningi varð of æstur og var leiddur burt af lögreglu. Af því var frétt á forsíðu LA Times. Þarna er fólk í alls konar búningum að reyna að sníkja peninga af ferðamönnum með því að sitja fyrir á myndum með þeim. Sumir missa stjórn á skapi sínu í samkeppninni um þessa fáu skildinga sem þarna falla til.

Það geta ekki allir verið stjörnur í Hollywood.

Þaðan fórum við í Pantages leikhúsið og sáum stórkostlegan leikara fara á kostum.

Þetta var Stefán Karl Stefánsson sem leikur aðalhlutverk í sýningunni The Grinch – sem á íslensku hefur verið kallað Þegar Trölli stal jólunum.

Þetta er fjörug og skemmtileg jólasýning – en það er Stefán sem er í algjörum sérflokki; hjá honum þar fer saman frábær líkamstjáning, raddbeiting  (maður heyrir engan íslenskan hreim!) og útgeislun sem grípur  áhorfendur – það var Stefán  sem fékk langmesta klappið.

Sýningin verður þarna í leikhúsinu fram yfir jól, stundum tvisvar á dag – nóg að gera hjá Stefáni.