Nú virðist loks ætla að líða að því Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn taki efnahagsáætlunina fyrir Ísland til umfjöllunar og væntanlega endurskoðunar.

Mér skilst reyndar að meginhluti áætlunarinnar sé saminn hér heima, svo hún speglar það sem íslensk stjórnvöld hafa viljað gera í þessari þröngu stöðu. Og það er vissulega rétt sem Joseph Stiglitz sagði þegar hann kom hingað; AGS hefur sett mörgum þjóðum strangari skilyrði en Íslendingum.

En nú er spurning hvort allar þær leiðir séu færar?

Ýmsar forsendur eru breyttar, til dæmis er þjóðarbúið skuldugra en gert var ráð fyrir.

Í ljósi þess hlýtur að vera athugunarefni hvort rétt sé að loka fjárlagahallanum á þremur árum, hvort það sé ekki alltof bratt, og hvort það útheimti ekki of mikinn niðurskurð og of miklar skattahækkanir. Hagkerfinu verður ekki komið í gang aftur með skattpíningu og skuldaánauð.

Ég veit ekki hvernig þessi endurskoðun fer fram – en íslenska ríkisstjórnin, ekki síst VG sem í upphafi var andsnúið aðstoðinni frá AGS, hlýtur að gera kröfu til þess að talsverðar breytingar verði gerðar á áætluninni.