Svona lítur það út bréfið sem Gunnar Tómasson sendi alþingismönnum og var til umræðu hér á vefnum fyrr í dag.

—- — —

“Ágætu alþingismenn.

Hér er mat mitt á því hvert stefnir í málefnum Íslands – og ég bið forláts á því að tala hreint út:

1. Að óbreyttu mun Seðlabanki Íslands nota lánsfjármagnaðan gjaldeyrisvarasjóð til að stabílisera gengi krónunnar þegar höftum er aflétt og eigendur nokkur hundruð milljarða innilokaðra króna umbreyta þeim í gjaldeyri.

Miðað við dollargengi 125, þá myndu t.d. 500 milljarðar slíkra króna jafngilda 4 milljörðum dollara.

Af hverju myndu stjórnvöld velja þennan kost?

Jú, án inngripa SÍ myndi gengi krónunnar hríðfalla (a.m.k. um sinn), framkalla verðbólguskot og meðfylgjandi stórhækkun verð- og gengistryggðra lána heimila og fyrirtækja.

Er þá ekki ráð að afnema verð- og gengistryggingu lána?

Jú – en stjórnvöld setja hagsmuni fjármagnseigenda ofar hagsmunum heimila og fyrirtækja.

2. Að óbreyttu mun Ísland því umbreyta krónuskuldum við erlenda spekúlanta í gjaldeyrisskuldir við AGS o.fl.

M.ö.o., Ísland fer úr öskunni í eldinn.

3. Hollenskur ráðherra segir Ísland vel geta staðið undir Icesave greiðslunum.

Staðreyndin er þessi:

Harvard prófessor Kenneth Rogoff, fyrrverandi aðalhagfræðingur AGS, sagði í viðtali við RÚV fyrr á árinu að það væri nær fordæmalaust að þjóðir gætu staðið undir erlendri skuldsetningu af stærðargráðunni 100 – 150%.

Erlend skuldastaða Íslands án Icesave er 233% ef marka má nýlegar tölur SÍ.

4. Alþingi hefur verk að vinna.

Virðingarfyllst,
Gunnar Tómasson, hagfræðingur