Stundum eru settar á flot kenningar sem eru svo mikið rugl að maður nennir varla að svara þeim. En svo getur maður ekki alveg látið vera.
Einni þeirra var varpað fram af háskólakennaranum Birgi Guðmundssyni á Akureyri eftir stjórnlagaþingskosningarnar í vetur.
Hún er sú að ég sé einhvers konar „konungur“ stjórnlagaþingsins, enda séu fulltrúarnir þar upp til hópa fólk sem hefur komið fram i Silfri Egils.
Ég sé að sjálfur Björn Bjarnason hefur tekið upp þessa kenningu – Björn er einatt á hnotskóg eftir svonalöguðu.
Kannski myndi það kitla hégómagirnd mína ef svo væri, en þó ekki.
Þetta á nefnilega ekki við nein rök að styðjast.
Af 25 þingfulltrúum telst mér til að 5 hafi komið fram í Silfri Egils árið fyrir þingið – semsagt frá þvi snemma vetrar 2009 og fram í nóvember 2010.
Á hverjum vetri koma þetta 250 til 300 gestir í Silfrið.
Meðal þessara fimm eru Ómar Ragnarsson, Þorvaldur Gylfason og Þórhildur Þorleifsdóttir.
Það væri nú met ef ég færi að eigna mér þetta fólk – sem allt var þjóðþekkt löngu áður en ég fór að fjalla um pólitík og er áberandi víðs vegar í þjóðlífinu.
