Gunnar Helgi Kristinsson, prófessor í stjórnmálafræði, tekur að sér að gerast sjónvarpsgagnrýnandi í Fréttablaðinu í dag. Hann er að ræða um vandræði við að kynna alla frambjóðendur á stjórnlagaþingi og segir:
„Sérstaklega ekki ef þú ætlar að hugsa það út frá einhverri jafnræðisreglu, sem allavega opinberu fjölmiðlarnir eru bundnir af. Þótt þú gæfir hverjum bara eina mínútu þá ertu kominn upp í nokkra klukkutíma af mjög leiðinlegu efni – að minnsta kosti ekki notendavænu,“ er haft eftir honum í Fréttablaðinu.“
En auðvitað er þetta bara verkefni sem þarf að leysa. Það getur varla verið annað en fagnaðarefni að slíkur fjöldi vilji taka þátt. Þetta er það sem heitir góðkynja vandamál. Ef þarf að fresta kosningunni aðeins vegna þessa, þá það. Og hvað varðar leiðindin, þá er þetta þó allavega eitthvað nýtt, ólíkt til dæmis þrasi fjórflokkafóks fyrir kosningar. Skemmtanagildi þess er líka afar takmarkað. Og svo er náttúrlega spurning hvort lýðræðið sé alltaf einhver skemmtun?
