Samkeppni á blaðamarkaði harðnar til muna við útgáfu Fréttatímans.

Blaðið hefur nú komið út tvívegis, það er reyndar furðu líkt Fréttablaðinu, enda starfar við blaðið fólk sem mestanpart kemur þaðan.

Ég hef aldrei verið mjög trúaður á fyrirbærið fríblöð. Hef reyndar aldrei á ævinni séð fríblað sem telja má verulega gott. Skýringin liggur í tvennu: Annars vegar að aðalmarkhópur fríblaða eru í raun auglýsendur. Og svo í hinu að fríblöð eiga helst ekki að stuða neinn – svipmót þeirra er því oft frekar slappt.

Eigendur Fréttablaðsins bregðast ókvæða við útgáfunni að því er manni skilst. Þeir vilja ekki sjá að baki krónu í auglýsingatekjur. Hafa að sögn haft samband við ýmsa auglýsendur og hótað að þeir missi afslætti ef þeir auglýsi í Fréttatímanum.

Það eru ólíðandi vinnubrögð.

Að því sögðu sýnist manni að Fréttatímin taki ekki síður auglýsingar frá Morgunblaðinu en Fréttablaðinu. Fyrirtæki eins og Nóatúnsbúðirnar sem hafa auglýst mikið í Mogganum auglýsa nú í Fréttatímanum. Það er skiljanlegt. Blaðið er borið í hvert hús á höfuðborgarsvæðinu – eða það er stefnan – meðan lesendahópur Moggans minnkar stöðugt og verður aldraðri. Í raun er lítill tilgangur í að auglýsa í Morgunblaðinu nema maður ætli að ná í mjög þröngan markhóp eða vilji beinlínis styrkja útgáfuna.

Morgunblaðsmenn hafa kvartað undan því að auglýsingar frá Högum birtist ekki í blaðinu. En á móti kemur að auglýsingar frá sýslumönnum og opinberum stofnunum birtast í Mogganum, rétt eins og það sé ennþá útbreiddasti fjölmiðill landsins.

Í þessari baráttu hefur DV nokkra sérstöðu. Blaðið byggir að mjög litlu leyti á auglýsingatekjum, á móti hefur því tekist að fjölga áskrifendum. Það er sjálfstæðasti og krítískasti prentfjölmiðillinn á Íslandi – og í raun sá mikilvægasti.