Einhverjir mestu þjóðflutningar sögunnar áttu sér stað í Bandaríkjunum á tuttugustu öld. Það var þegar blökkumenn sem einkum bjuggu í suðrinu fluttu í borgir norðursins: New York, Detroit, Chicago.
En þetta er ósköp smátt miðað við það sem gerist í Kína. Það eru þjóðflutningar sem toppa allt.
Á tíma Maós bjuggu 90 prósent Kínverja í sveitum. Þetta hlutfall hefur algjörlega snúist við og nú er þróunin að verða sú að fleiri Kínverjar búa í borgum en sveitum. Talið er að innan fárra áratuga verði hlutfallið 70 á móti 30 prósent. Kínverjar eru nú 1,3 milljarðar.
Þetta skapar gríðarlegt álag á borgir eins og Shanghai þar sem verið er að reisa endalausa íbúðaturna. Hættan á umhverfisspjöllum er hrikaleg.
Um daginn horfði ég á heimildarmynd í sjónvarpinu þar sem var meðal annars fjallað um hina svokölluðu Þriggja gljúfra stíflu í Yangtze-fljóti.
Til að byggja stífluna þurfti að reka á brott milljón manns. Allmargar smáborgir voru yfirgefnar, íbúunum var greitt fyrir að rífa þær til grunna. Og svo flyst fólkið burt til borganna.
Shanghai eins og hún gæti litið út eftir ekki svo mörg ár.
