Stjórnmálafundir á Vestfjörðum voru frægir í eina tíð. Hvergi hljóp mönnum meira kapp í kinn við pólitískar umræður en þar. Vestfirðingar hafa aldrei þótt vera sérstök dauðyfli.
Fundur um fiskveiðistjórnun á Ísafirði í gærkvöldi virðist hafa verið býsna sögulegur.
En það er eiginlega ráðgáta hvernig mönnum dettur í hug að halda fund um svo eldfimt mál án þess að leyfa umræður og fyrirspurnir.
Áttu fundargestir bara að vera þarna til að klappa?
