Sigrún Davíðsdóttir fjallar um skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Sigrún virðist hafa trú á því að skýrslan verði ekki bara moðsuða, og spáir í viðbrögð þeirra sem hafa hagsmuna að gæta. Niðurlag pistils hennar er svohljóðandi:

— — —

Nefndin hefur efni og burði til að segja þá samhangandi sögu sem vantar svo sárlega. Ef skýrslan verður eins beitt og skýr og efniviðurinn gefur tilefni til að halda segir hún sögu sem ætla má að komi illa við marga. Þegar í janúar sagði einn viðmælandi Spegilsins að alveg fram að útkomu skýrslunnar yrði að meta allar fréttir út frá þeirri fullvissu að áhrifamenn sem skýrslan snerti væru þegar farnir að haga máli sínu með hliðsjón af þeirri sögu sem þeir væntu í skýrslunni. Sígilt vopn er að leka upplýsingum. Það er venjulega ekki í hag rannsóknaraðila að gera það. Yfirleitt þeir sem fjallað er um sem reyna að beita leka.

Svo er auðvitað alltaf hægt að þræta fyrir hlutina. Líka hægt að halda uppi orðræðu sem hnikar umræðunni frá aðalatriðum yfir í aukaatriði. Spegillinn hefur heyrt ýmsan orðróm um hvernig reynt verði að grafa undan skýrslunni fyrir birtinguna, bæði með því að tortryggja skýrsluna og höfunda hennar. Menn berjast hart þegar heiður og orðstír er í húfi, auk áþreifanlegra hagsmuna – en það kemur í ljós 12. apríl hver efnin eru.