Það er merkilegt að fylgjast með því hversu illa er staðið að málum varðandi aðildarumsóknina að ESB. Kynning málsins er öll í skötulíki, og það er makalaust hvernig það hefur náð að þvælast saman við Icesave.

Ríkisstjórnin virðist ekki hafa á einum einasta stjórnmálamanni að skipa sem getur skýrt almennilega út hvers vegna Íslendingar ættu að ganga í ESB. Þar er enginn sem getur hrifið fólk, enginn sem getur brugðið upp framtíðarsýn.

Og hluti stjórnarliðsins vill að umsóknin verði dregin til baka hið snarasta.

Eins og sakir standa bendir allt til þess að aðild að Evrópusambandinu verði kolfelld þegar þar að kemur. Maður er ekki einu sinni viss að það breyti neinu að samningurinn verði hagstæður. Alls kyns lýðskrumurum og æsingamönnum vex fiskur um hrygg; það er nánast útséð með að umræðan um ESB geti orðið málefnaleg.

Þannig gæti það orðið eini árangur Samfylkingarinnar þegar hún loks fær forystu í ríkisstjórn að koma í veg fyrir að Ísland gangi í Evrópusambandið næsta aldarfjórðunginn.